Alaskan malamute (malamut)

Alaskan malamute, zwany potocznie malamutem, to stosunkowo duży, a zarazem silny i wytrzymały pies. Rasę niegdyś określano mianem „Lokomotywy Północy”, a na dzień dzisiejszy bardzo często jest ona mylona z siberian husky. Malamut to jednak nieco masywniejszy pies niż husky. Różnice pomiędzy nimi obserwowane są również na poziomie charakteru i temperamentu.

Malamuty cechują się łagodnym i przyjaznym usposobieniem, ale również pewną dozą samodzielności i niezależności. Dlatego też od czworonoga nie należy oczekiwać nadmiernej wylewności, czy też stuprocentowego posłuszeństwa i wykonywania wszelkich poleceń.

Co jeszcze warto wiedzieć o rasie, jaką jest alaskan malamute? Jak wygląda opieka nad czworonogiem i czego potrzebuje on do prawidłowego funkcjonowania? Odpowiedzi na te, a także wiele innych pytań, znajdują się w dalszej części artykułu.

Zobacz również: Najpopularniejsze rasy psów z całego świata

Podstawowe informacje

rozmiar	masa: 36–56 kg wzrost: 58–71 cm
maść	szaro-biała, focza z białymi znaczeniami, czarno-biała, brązowo-biała, czerwono-biała
długość życia	od 10 do 14 lat
główne cechy	wierne, czułe, radosne

Wygląd i wzorzec rasy

Zgodnie z oficjalną klasyfikacją Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), malamut jest zaliczany do grupy V – Szpice i psy w typie pierwotnym, a także sekcji 1, czyli północne przy zaprzęgowe, wśród których wyróżnia się jednocześnie zarówno husky, jak i samojeda.

Wzorzec zakłada, że najbardziej pożądana wysokość w kłębie w przypadku malamuta wynosi 58,5 cm u suczek oraz 63,5 cm u samców. We wspomnianych przypadkach waga powinna przyjmować odpowiednio wartości takie, jak 34 i 38 kg. W rzeczywistości jednak przedstawiciele rasy mierzą od 58 do nawet 71 cm i ważą od 35 aż do 56 kg.

Sylwetka malamuta jest mocna, silna i proporcjonalna. Jego grzbiet łagodnie opada w kierunku bioder. Ogon jest osadzony umiarkowanie wysoko i noszony nad grzbietem. Cechuje się on również gęstym owłosieniem. Kończyny przyjmują wyraźnie umięśnioną postać. Głowa jest szeroka, jednocześnie zachowując odpowiednie proporcje względem wielkości czworonoga. Średniej wielkości uszy są trójkątne i delikatnie zaokrąglone na krańcach. Oczy wyróżniają się migdałowatym kształtem i ciemną barwą. Niebieski kolor oczu jest przy tym wadą dyskwalifikującą. Nos najczęściej przyjmuje czarny odcień, jednak w przypadku rudych malamutów może on być również brązowy.

Sierść malamuta składa się z dwóch odrębnych warstw. Włos okrywowy jest gruby i stosunkowo długi – szczególnie w obrębie ogona, szyi, łopatek, zadu oraz ud. Druga warstwa, jaką jest podszerstek, przyjmuje niezwykle gęstą i wełnistą postać, tym samym mierząc od 2,5 do nawet 5,1 cm. Latem sierść zwierzęcia nieco się przerzedza, będąc jednocześnie odrobinę krótszą.

Wzorzec dopuszcza takie umaszczenia, jak:

• Szaro-białe,
• Sobolowo-białe,
• Czarno-białe,
• Wilczasto-białe,
• Rudo-białe,
• Jednolicie białe.

Biel dominuje przede wszystkim na brzuchu, głowie i większości obszarów kończyn. Dopuszczalne są również takie znaczenia, jak białe strzałki, kołnierze, czy też plamy na karku.

Szczeniaki i hodowla

W Polsce alaskan malamute nie należy do najpopularniejszych ras, jednak na terenie kraju funkcjonuje co najmniej kilka profesjonalnych hodowli. Przed zakupem czworonoga zdecydowanie warto upewnić się, czy wybrana hodowla podlega pod Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP).

Ceny szczeniąt

Powszechnie przyjęło się uznawać, iż ceny szczeniąt alaskan malamute mieszczą się w przedziale od 3000 do około 5000 zł. Każdy hodowca ma jednak prawo do indywidualnej wyceny oferowanych psiaków, a kwoty te mogą być uzależnione od takich czynników, jak chociażby pochodzenie i osiągnięcia rodziców, zgodność ze wzorcem rasy, odmiana kolorystyczna, a także renoma hodowli.

Alarmujące powinny być przy tym ogłoszenia dotyczące zaskakująco tanich psiaków lub czworonogów w typie rasy. W znaczącej większości przypadków świadczy to bowiem o pseudohodowli, co z kolei zwiększa ryzyko występowania rozmaitych chorób i wad genetycznych.

Historia rasy malamut

Malamut to jedna z najstarszych ras pierwotnych. Powszechnie przyjęło się uznawać, iż za jej powstanie odpowiadają Inuici, czyli rdzenne ludy koczownicze zamieszkujące między innymi arktyczne i subarktyczne obszary Grenlandii, Kanady, Syberii oraz Alaski. Dawniej Inuici nazywani byli również „Mahlamutes”, skąd wzięła się nazwa rasy. Czworonogi te wykorzystywano głównie jako pomoc przy transporcie dobytków, przy czym zaznacza się, że tego typu funkcję pełniły one nawet wcześniej niż konie.

Gdy w XIX wieku osadnicy zaczęli podejmować się zasiedlania Alaski, zapotrzebowanie na psy transportujące znacząco wzrosło. Osiągnęło ono prawdopodobnie maksymalną wartość w momencie, gdy w okolicach Dawson City w Kanadzie odkryto złoto. Wówczas psy z Alaski zaczęto krzyżować z innymi czworonogami w celu możliwie najszybszego ich rozmnożenia.

Profesjonalną hodowlę malamutów zapoczątkowali Eva i Milton Seeley. Pierwsze szczenięta z linii Kotzebue przyszły na świat w 1929 roku, a 6 lat później American Kennel Club wstępnie uznał rasę. W 1935 roku powstał także pierwszy klub alaskan malamute.

Niestety, podczas II wojny światowej populacja rasy została drastycznie zdziesiątkowana. Dlatego też pod koniec lat 40. XX wieku American Kennel Club zajął się „zbieraniem” malamutów, które przetrwały, w celu stworzenia księgi wstępnej. W obrębie rasy obserwowano jednak nieco odmienne typy, a ich ujednolicenie nastąpiło za sprawą Roberta Zollera.

Oficjalne uznanie rasy alaskan malamute przez American Kennel Club miało miejsce w 1953 roku. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna wpisała malamuty do rejestru niespełna 7 lat później.

W Polsce pierwsza przedstawicielka rasy, czyli suczka o imieniu Crazy del Monte, pojawiła się w roku 1985.

Malamut – charakter i usposobienie

Alaskan malamute to pies o zrównoważonym, łagodnym i przyjaznym nastawieniu względem człowieka. Rasa wykazuje jednak nie tylko silny charakter, ale również stosunkowo dużą potrzebę niezależności w podejmowanych działaniach. Pomimo znaczących chęci do pracy, malamut zdecydowanie nie sprawdzi się w roli psa stróżującego. Co więcej, zwierzę nie będzie również ślepo podporządkowane człowiekowi, dlatego też nie należy oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa.

Rasa jest charakteryzowana jako aktywna, żywiołowa i niezwykle wytrzymała. Malamut będzie więc wymagał stosunkowo dużych ilości ruchu na świeżym powietrzu, a także różnorodnych wyzwań. Nie oznacza to jednak, że pies musi od razu biegać w zaprzęgu, gdyż w Polsce tego typu aktywności mogą być znacznie utrudnione. Alternatywą będzie chociażby towarzyszenie człowiekowi w jeździe na rowerze, czy też biegu.

Znudzony alaskan malamute, który nie ma możliwości rozładowania nadmiaru swojej energii, może okazać się prawdziwym utrapieniem. Wiąże się to bowiem nawet z niszczeniem domowych mebli, a także uporczywym wyciem, skomleniem lub piszczeniem.

Malamuty wręcz przepadają za spędzaniem swojego czasu na świeżym powietrzu, w szczególności zimą. Należy jednak zaznaczyć, że przedstawiciele tej rasy niejednokrotnie są określani mianem doskonałych uciekinierów. Pies potrafi bowiem podkopać się pod ogrodzeniem, przeskoczyć nawet stosunkowo duży płot, a także z powodzeniem wspiąć się po wytrzymałej siatce. Dlatego też każdy opiekun malamuta powinien zadbać o to, aby jego pupil nie miał możliwości łatwej ucieczki.

Ze względu na fakt, iż niegdyś rasę wykorzystywano między innymi do polowań i obrony dobytków, malamuty niejednokrotnie wykazują silny instynkt łowiecki. Z tego względu pies nie zawaha się przed pogonią za napotkanym zającem lub sarną, tym samym ignorując wówczas cały otaczający go świat i nawoływania opiekunów. Podczas spacerów warto więc zachowywać szczególną uwagę i na bieżąco monitorować reakcje czworonoga.

Wychowanie i tresura

Malamut to inteligentny psiak, który chętnie współpracuje z człowiekiem i nabywa nowe umiejętności. Rasa nie przepada jednak za monotonią, przez co trening powinien być nie tylko atrakcyjny, ale również podzielony na krótsze sesje. Zaleca się, aby trwały one około 10-15 minut, dzięki czemu uwaga zwierzęcia nie zostanie zachwiana lub rozproszona.

Przedstawiciele tej rasy wymagają przede wszystkim konsekwencji, indywidualnego podejścia oraz zrozumienia dla ich natury. Co więcej, opiekunowie nie powinni oczekiwać natychmiastowego wykonywania wszelkich poleceń i komend, a zamiast tego wykazywać się cierpliwością i spokojem. Szkolenie malamuta może również okazać się niezwykle czasochłonne. Całkowicie niewskazanym jest jednak stosowanie wszelkich metod awersyjnych, w tym karania zwierzęcia, czy też używania przemocy fizycznej lub psychicznej. Wówczas pies bardzo szybko straci chęci do jakichkolwiek interakcji, a w celu obrony samego siebie może stosować nawet agresywne reakcje. O wiele lepszym rozwiązaniem okazują się więc pozytywne wzmocnienia, w tym chociażby pochwały lub smakołyki.

Szkolenie warto rozpocząć już od okresu szczenięcego lub momentu, w którym podopieczny pojawia się w nowym domu. Nie należy przy tym nadmiernie forsować czworonoga, czy też zmuszać go do posłuszeństwa. Jeśli bowiem malamut nie będzie odczuwał przyjemności z wykonywanych działań, szybko się zniechęci. Bardzo istotnym elementem wychowania rasy jest również socjalizacja, która polega na zapoznawaniu psa z różnorodnymi ludźmi, zwierzętami, bodźcami, a także sytuacjami. Dzięki temu w późniejszych latach życia pupil będzie o wiele bardziej otwarty, ufny i mniej strachliwy.

Zabawki dla malamuta

Ze względu na fakt, iż malamuty bardzo chętnie spędzają swój czas na świeżym powietrzu, tym samym niejednokrotnie oddając się różnorodnym aktywnościom i zabawom, każdy opiekun powinien zadbać o odpowiednie do tego akcesoria. Wśród nich wyróżnia się między innymi dopasowane piłki, frisbee, zabawki sznurkowe oraz gryzaki. Polecanym rozwiązaniem często okazuje się również zakup zabawek interaktywnych oraz produktów typu Kong, gdyż są one w stanie skutecznie zaktywizować czworonoga i zachęcić go do podejmowania nowych wyzwań, a także zająć jego uwagę nawet na stosunkowo długi czas.

Malamut – pielęgnacja

Choć pielęgnacja malamuta nie należy do nadmiernie skomplikowanych, wymaga ona przede wszystkim systematyczności i zaangażowania ze strony opiekunów. Jej podstawą okazuje się regularne wyczesywanie sierści, które powinno odbywać się średnio raz w tygodniu. Wyjątkiem są natomiast okresy linienia, kiedy to czworonogi powinny być wyczesywane codziennie, a nieraz nawet dwa razy w ciągu dnia. Co ciekawe, samce linieją przeważnie raz w roku, tym samym zrzucając swoją okrywę przed nadejściem lata. Suczki natomiast linieją na ogół dwa razy w ciągu roku.

Kąpiele powinny być uzależnione od indywidualnych potrzeb oraz trybu życia psa. Jeśli bowiem wykazuje on zamiłowanie do tarzania się w rozmaitych warunkach, w tym również w błocie, ich wykonywanie może przyjmować częstszą postać.

Regularnie warto kontrolować długość pazurów zwierzęcia, a także stan jego jamy ustnej, oczu oraz uszu. Wszelkie nieprawidłowości w wyglądzie czworonoga należy przy tym konsultować ze specjalistą w dziedzinie weterynarii.

Dieta i żywienie

Odpowiednio zbilansowana dieta stanowi podstawę prawidłowego rozwoju oraz funkcjonowania czworonoga na każdym z życiowych etapów. Dlatego też żywienie malamuta powinno być dostosowane do jego wieku, stanu zdrowia, a także stopnia aktywności fizycznej. Opiekunowie bardzo często decydują się na zakup wysokiej jakości karmy komercyjnej dedykowanej psom dużych ras. Wówczas należy jednak zadbać o to, aby serwowany zwierzęciu pokarm był bogaty we wszystkie najważniejsze składniki odżywcze, a przede wszystkim duże ilości białka zwierzęcego.

Drugą możliwością żywienia rasy alaskan malamute jest samodzielne przygotowywanie posiłków dla czworonoga zgodnie z zasadami diety BARF. Tego typu posiłki powinny jednak być wzbogacane odpowiednimi ilościami preparatów witaminowych oraz minerałami niezbędnymi do prawidłowego funkcjonowania. Istotną rolę odgrywają również takie substancje, jak glukozamina i chondroityna, których zadaniem jest ochrona stawów pupila.

W celu odpowiedniego dopasowania diety do rzeczywistych potrzeb malamuta zdecydowanie warto zasięgnąć porady u specjalisty w dziedzinie psiej dietetyki lub wykwalifikowanego lekarza weterynarii. Błędnie zbilansowane posiłki mogą bowiem przyczyniać się do pogorszenia stanu zdrowia i samopoczucia zwierzęcia.

Zobacz: BARF – surowa dieta dla psa i kota

Sklep Zoologiczny KrakVet.pl

Szeroki wybór wysokiej jakości karm dla malamutów

Zdrowie i długość życia

Malamuty zaliczane są do odpornych i wytrzymałych ras, a średnia długość ich życia wynosi od 10 do 14 lat. Niestety, czworonogi te nieraz mogą zmagać się z poszczególnymi dolegliwościami, wśród których wyróżnia się między innymi:

• Dysplazję stawów biodrowych i łokciowych,
• Schorzenia oczu (np. zaćma, postępujący zanik siatkówki, dwurzędowość rzęs),
• Dolegliwości skórne (np. łysienie, łamliwość i wypadanie sierści, zapalenia i infekcje skóry),
• Niedoczynność tarczycy,
• Genetyczną karłowatość (chondrodysplazja),
• Alergie,
• Problemy żołądkowe (np. rozszerzenie i skręt).

Gęsta sierść i bardzo obfity podszerstek sprawiają, że u malamutów bardzo ciężko jest dostrzec takie pasożyty zewnętrzne, jak chociażby pchły i kleszcze. Rasa wymaga więc odpowiedniego zabezpieczenia i regularnego sprawdzania skóry.

Malamuty dobrze radzą sobie zarówno podczas ujemnych, jak i dodatnich temperatur. Latem należy jednak zapewnić pupilowi możliwość schronienia się w chłodnym i zacienionym miejscu z dostępem do świeżej wody pitnej, tym samym chroniąc go przed przegrzaniem.

Wszelkie nieprawidłowości i odstępstwa od normy zarówno w wyglądzie, jak i zachowaniu czworonoga, powinny być niezwłoczne konsultowane ze specjalistą. Szybka reakcja pozwala bowiem na postawienie odpowiedniej diagnozy i wdrożenie leczenia, które zapobiega rozwojowi schorzenia i prowadzi do znacznie łatwiejszego powrotu do zdrowia.

U kogo sprawdzi się rasa?

Malamut zdecydowanie nie będzie psem dla każdego. Wykazuje on bowiem nie tylko silny i niezależny charakter, ale również znaczące zapotrzebowanie na ruch i aktywność fizyczną. Rasa nie sprawdzi się więc u domatorów, osób starszych, a także jako pupil dla dziecka. Nie będzie to także psiak do niewielkiego mieszkania w bloku oraz życia w budzie, gdyż wymaga on bliskiego kontaktu z człowiekiem,

Malamut, oprócz odpowiednio dopasowanych aktywności, potrzebuje także szkolenia oraz prawidłowej socjalizacji. Ponadto bardzo ważną rolę odgrywa również zaangażowanie w pielęgnację i żywienie zwierzęcia, a przy tym także dbanie o jego zdrowie.

Co więcej, malamuty wymagają konsekwentnego podejścia, które jednak powinno opierać się o znaczące pokłady cierpliwości i zrozumienia dla natury psa. Rasa nie będzie więc odpowiednia dla osób, którym zależy na całkowitym oddaniu, posłuszeństwie i natychmiastowym wykonywaniu poleceń.

Malamut a dzieci

Malamuty bardzo dobrze odnajdują się w towarzystwie dzieci, wykazując przy tym cierpliwość i tolerancję. Rasa cechuje się jednak stosunkowo dużą masą i siłą, dlatego też wszelkie zabawy i interakcje powinny odbywać się pod stałym nadzorem osób dorosłych. Ponadto dzieci nie powinny samodzielnie wyprowadzać czworonoga na spacery, gdyż najzwyczajniej nie będą w stanie zapanować nad jego zachowaniami lub niespodziewanymi reakcjami. Warto jednocześnie zaznaczyć, że malamut nie powinien być traktowany jako żywa, puchata zabawka dla pociechy.

Malamut a inne zwierzęta domowe

Pomimo dobrych relacji z ludźmi, malamuty nie zawsze dogadają się z innymi zwierzętami. Kluczową rolę odgrywa bowiem odpowiednia socjalizacja, która powinna mieć miejsce już od okresu szczenięcego. W przeciwnym razie pupil może wykazywać dominację nad pozostałymi czworonogami, co ma miejsce szczególnie w przypadku innych samców. I choć niesprowokowany malamut nie powinien atakować zwierząt, tak nieraz obserwowane są walki o rolę przywódcy stada.

Malamut – ciekawostki

Malamuty wykazują wręcz zaskakujące zamiłowanie do kopania w ziemi. Przyczyna tego typu zainteresowań nie jest do końca znana, jednak opiekunowie rasy powinni zdawać sobie sprawę z tego, że ich grządki niejednokrotnie mogą zostać całkowicie zdemolowane.

Pomimo tego, że malamuty bardzo często są opisywane jako psy, które nie szczekają, w rzeczywistości są one zaliczane do niezwykle wokalnych ras. Bardzo chętnie komunikują swoje potrzeby, czy też wyrażają niezadowolenie za pomocą donośnego wycia, piszczenia, a także skomlenia i wielu innych, często zaskakujących dźwięków.

Popularne imiona dla malamuta

Imiona dla psa	Imiona dla suczki
Blizzard, Polar, Storm, Nego, Yeti, Anvik, Kenai, Luke, Igloo, Aspen, Hunter, Nomad, Flake, Bear, Grizzly.	Aurora, Alaska, Lumi, Eira, Kiona, Luna, Skylar, Delta, Galena, Kiana, Ezra, Sesi, Mila, Coco, Nala, Tundra.

Najczęściej zadawane pytania