Nicienie u kotów i kociąt – co należy wiedzieć?

Nicienie u kotów i kociąt – co należy wiedzieć?

Nicienie to grupa pasożytów wewnętrznych, które stosunkowo często obserwowane są u kotów. Najbardziej narażone okazują się przy tym kocięta, choć u dorosłych mruczków również może dojść do zarażenia.

W obrębie nicieni dokonuje się podziału na endopasożyty jelitowe oraz pozajelitowe. Do pierwszej grupy zalicza się przede wszystkim kocią glistę, tęgoryjca oraz włosogłówkę, natomiast nicienie pozajelitowe to między innymi odmiany sercowe, płucne, oczne oraz podskórne.

Jak uchronić kota przed nicieniami? Co zrobić, gdy dojdzie do zarażenia? Odpowiedzi na te, a także wiele innych pytań, znajdują się w poniższym artykule.

Zobacz również: Koci katar – objawy i leczenie kociego kataru

W jaki sposób koty zarażają się nicieniami?

W jaki sposób koty zarażają się nicieniami?

Zasadniczo rzecz biorąc, do zarażenia nicieniami przez kota może dojść na dwa sposoby, wśród których wyróżnia się transmisję:

  • Drogą pokarmową – czyli poprzez kontakt z odchodami innego zwierzęcia lub z glebą, w której znajdują się jaja i larwy danych nicieni. Na zarażenie narażone są wówczas nawet koty, które zwyczajnie myją własne łapki po powrocie do domu, co z kolei sprawia, że larwy przedostają się do przewodu pokarmowego. Co więcej, kot może także zarazić się poprzez zjedzenie upolowanej myszy lub ptaka, ale i po spożyciu niedogotowanego lub mięsa.
  • Drogą laktogenną – czyli wraz z mlekiem matki, które spożywają kocięta.

Nicienie – objawy zarażenia

Objawy zarażenia nicieniem

Objawy zarażenia nicieniami mogą przybierać różne formy. W momencie, gdy pupil ma w organizmie nieznaczne ilości pasożytów, bardzo często nie wykazuje on praktycznie żadnych symptomów. Jeśli jednak zarażenie jest poważne, może ono objawiać się poprzez anemię, krew w kale, wychudzenie, a także zmatowienie sierści. Ponadto zarażeniu nieraz towarzyszą biegunki, wymioty, apatia i brak apetytu.

Nicienie są szczególnie niebezpieczne dla kociąt, gdyż mogą powodować zaburzeń rozwoju i wzrostu. Co więcej, jeśli opiekunowie mruczków nie podejmą żadnych działań w kierunku wyleczenia zwierzęcia z pasożytów, mogą one doprowadzić nawet do śmierci, gdyż w znaczącym stopniu wyniszczają młode organizmy.

Sprawdź: FIV u kota – objawy, diagnostyka i opieka

Leczenie zarażenia nicieniem

Leczenie zarażenia nicieniem

Podstawą w leczeniu zarażenia nicieniami jest odrobaczanie przy użyciu odpowiednio dopasowanych preparatów, które powinny zostać zalecone przez lekarza weterynarii.

Odrobaczanie może również stanowić profilaktykę, choć alternatywą w tym przypadku okazuje się regularne badanie kału. Co więcej, opiekunowie powinni zadbać o to, aby przestrzegać programu odrobaczania zaproponowanego przez ESCCAP, czyli Europejską Radę do spraw Parazytoz Zwierząt Towarzyszących. Zgodnie z nim zaleca się odrobaczanie:

  • Co 2 tygodnie w okresie od 3. tygodnia życia kota;
  • Co miesiąc do ukończenia przez zwierzę 6. miesiąca życia.

Zalecenia te wynikają z faktu, iż większość kociąt już w momencie urodzenia jest zarażone larwami glisty.

Po ukończeniu 6 miesięcy, koty powinny być odrobaczane jako dorosłe osobniki, co jednak odbywa się z uwzględnieniem trybu życia mruczka, a także jego diety. Schemat odrobaczania lub badania kału dla poszczególnych kategorii kotów znajduje się w poniższej tabeli.

Styl życia kota Odrobaczanie Badanie kału (alternatywa dla odrobaczania) Spektrum działania preparatów
Domowy, niewychodzący, niepolujący na dzikie zwierzęta 1-2 w roku 1-2 razy w roku Nicienie
Wychodzący bez nadzoru, z możliwością polowania i spożywania dzikich zwierząt (np. myszy lub ptaki). 4 razy w roku (co 3 miesiące) Minimum raz na 3 miesiące Nicienie, tasiemce

Badanie kału lub odrobaczanie powinno odbywać się częściej (nawet co miesiąc) w przypadku hodowli lub miejsc, w których przebywają znaczne ilości kotów. Ponadto warto również zwiększyć częstotliwość tych zabiegów, jeśli w domu znajdują się osoby o niskiej odporności.

Czy można się zarazić nicieniami od kota?

Czy można się zarazić nicieniami od kota?

Nicienie, takie jak chociażby glisty, są powszechnie spotykane w glebie na obszarach o umiarkowanym, subtropikalnym i tropikalnym klimacie, w tym również w Polsce. W praktyce więc, choć człowiek może zarazić się nicieniami od swojego mruczka, tak może on również zarazić się nimi w niemal każdym innym miejscu, a nieraz także przenieść larwy pasożytów na obszar domu, w którym to zarazi się nimi kot.

Do zarażenia nicieniami od kota dochodzi na skutek połknięcia jaj pasożyta, które jednak opuszczają organizm zwierzęcia wyłącznie z kałem lub wymiocinami. W praktyce więc człowiek może zarazić się nicieniami np. podczas sprzątania kuwety mruczka, jeśli oczywiście nie umyje on rąk. Warto jednak zaznaczyć, że wydalone jaja pasożytów stanowią zagrożenie dopiero po pewnym czasie, dlatego też kontakt ze świeżym kałem nie będzie zagrożeniem zarówno dla ludzi, jak i pozostałych zwierząt domowych. Z tego względu zdecydowanie warto regularnie czyścić kuwetę, aby nie dopuścić do rozwoju pasożytów oraz potencjalnego zarażenia.

Na kontakt z nicieniami szczególnie narażone są dzieci. Pociechy mają bowiem skłonności do wkładania brudnych rąk do buzi, co z kolei może poskutkować zarażeniem. Dotyczy to w szczególności spożycia jaj glisty, które zawierają w sobie larwy wywołujące tzw. „chorobę brudnych rąk”. Jeśli więc w domu znajdują się dzieci, a także koty, pociechy nie powinny mieć dostępu do kuwet, a ich opiekunowie są zobowiązani do bacznego obserwowania interakcji dziecka z czworonogami.

Ponownie warto jednak podkreślić, że ludzie mogą zarazić się nicieniami w wielu innych miejscach, a posiadanie kota zasadniczo nie zwiększa ryzyka kontaktu z pasożytami.

Co zabija nicienie?

Co zabija nicienie?

Nicienie znajdujące się w organizmie swojego żywiciela są zabijanie odpowiednimi preparatami przeciwpasożytniczymi, zwanymi także odrobaczającymi. Mogą one występować zarówno w postaci tabletek, jak specjalnych kropli, które wchłaniają się przez skórę do krwioobiegu, a następnie przedostają do jelit.

Preparaty odrobaczające zawierają w sobie poszczególne substancje czynne, które w skuteczny i stosunkowo szybki sposób niwelują pasożyty wewnętrzne. Kluczowym okazuje się przy tym fakt, iż w celu dopasowania odpowiedniego preparatu należy zasięgnąć porady u lekarza weterynarii, który podpowie zarówno w kwestii danego specyfiku, jak i jego dawkowania oraz częstotliwości, z jaką powinien być podawany zwierzęciu.

Zobacz: Odrobaczanie kota – najważniejsze informacje

Sklep Zoologiczny KrakVet.pl

Szeroki wybór preparatów na odrobaczenie kota

Udostępnij