Retriever z Nowej Szkocji (toller)

Retriever z Nowej Szkocji (nova scotia duck tolling retriever), znany również jako toller, to kanadyjska rasa zyskująca coraz większą popularność na całym świecie. Nie ma w tym jednak nic dziwnego, gdyż toller jest psem o wyjątkowo przyjaznym, radosnym, a także energicznym usposobieniu.

Dawniej retrievery z Nowej Szkocji wykorzystywane były głównie do polowań na kaczki. Na chwilę obecną rasa ta z powodzeniem odnajduje się w roli psów towarzyszących, które jednak wymagają stosunkowo dużych ilości ruchu.

Co warto wiedzieć przed zakupem retrievera z Nowej Szkocji? Jak prawidłowo zadbać o tollera i czego będzie on potrzebował na porządku dziennym? Odpowiedzi na te, a także wiele innych kluczowych pytań, znajdują się w dalszej części artykułu.

Zobacz również: Wyjątkowe rasy psów z całego świata

Podstawowe informacje

rozmiar	masa: 17–23 kg wzrost: 42–54 cm
maść	ruda, miedziana, złota
długość życia	od 10 do 14 lat
główne cechy	inteligentne, cierpliwe, czujne

Wygląd i wzorzec rasy

Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), retriever z Nowej Szkocji przynależy do grupy VIII – Aportery, płochacze i psy dowodne, a także sekcji 1, która obejmuje psy aportujące.

Wysokość w kłębie samców wynosi od 48 do 51 cm, a ich waga powinna mieścić się w przedziale 20-23 kg. Suczki okazują się nieco drobniejsze, tym samym mierząc od 45 do 48 cm i ważąc od 17 do około 20 kg.

Budowa ciała tollera cechuje się wyraźną muskulaturą, a rasa określana jest jako silna i bardzo zwinna. Kończyny retrievera z Nowej Szkocji przyjmują mocną i umięśnioną postać, a klatka piersiowa jest głęboka. Ogon zwierzęcia zwęża się ku krańcowi, wyróżniając się przy tym gęstym i obfitym owłosieniem. Przeważnie jest on noszony poniżej linii grzbietu, choć przy pobudzeniu pies wygina ogon ku górze.

Głowa tollera powinna być proporcjonalna do reszty jego ciała i wyraźnie zarysowana. Kufa czworonoga zwęża się w prostej linii od stopu do wierzchołka nosa. Średniej wielkości oczy przyjmują migdałowaty kształt i bursztynowy odcień, a uszy wyróżniają się trójkątną, oklapniętą budową i wysokim osadzeniem. Nos retrievera z Nowej Szkocji powinien zlewać się z umaszczeniem psa, jednak wzorzec dopuszcza również jego czarną barwę.

Sierść rasy składa się z dwóch warstw – dłuższej okrywy wierzchniej oraz miękkiego, gęstego podszerstka. W obrębie grzbietu włos może być nieco falisty, jednak w innych miejscach powinien być prosty. Jeśli natomiast chodzi o umaszczenie, wzorzec zakłada rozmaite odcienie czerwonego lub pomarańczowego. Pożądane są przy tym białe znaczenia na końcu ogona, łapach, przedpiersiu lub głowie.

Szczeniaki i hodowla

Choć w Polsce tollery nie należą do nadmiernie popularnych ras psów, tak na terenie kraju funkcjonuje co najmniej kilka specjalistycznych hodowli. Przed zakupem czworonoga należy jednak dokonać rozeznania w kwestii danych hodowców, a w razie potrzeby również zasięgnąć porady miłośników rasy.

Retrievery z Nowej Szkocji są podatne na poszczególne schorzenia i dolegliwości, często o podłożu genetycznym. Dlatego też zaleca się, aby szczenię pochodziło z renomowanej hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP). Wśród psiaków bez rodowodów prawdopodobieństwo wystąpienia danej choroby może bowiem okazać się znacznie wyższe.

Ceny szczeniąt

Ceny szczeniąt rasy nova scotia duck tolling retriever przeważnie mieszczą się w przedziale od około 3 500 do nawet 6 000 zł. Każdy hodowca ma przy tym prawo do indywidualnej wyceny oferowanych psiaków, uwzględniając przy tym własną renomę, osiągnięcia i pochodzenie rodziców szczeniaka, a także jego zgodność ze wzorcem rasy.

Ogłoszenia dotyczące „psów w typie rasy”, czy też zaskakująco tanie oferty, powinny stanowić czerwoną flagę dla potencjalnych nabywców. Niejednokrotnie będą one świadczyły o pseudohodowli, w której dobrostan czworonogów często odgrywa niezbyt istotną rolę. Ponadto takie psiaki mogą zmagać się z poważnymi obciążeniami genetycznymi, co z kolei przyczynia się do późniejszego cierpienia, a także konieczności wprowadzenia kosztownego leczenia.

Historia rasy

Powszechnie przyjęło się uznawać, iż początki rasy miały miejsce w XIX wieku na obszarze kanadyjskiej prowincji Nowa Szkocja. Niektórzy zakładają jednak, że korzenie tollerów mogą sięgać granic XVII wieku.

Jedna z najbardziej podkoloryzowanych teorii dotyczących przodków rasy mówi o tym, iż tollery są potomkami lisów. Znacznie bardziej prawdopodobnie okazuje się jednak stwierdzenie, że retrievery z Nowej Szkodzi wywodzą się od europejskich psów przywiezionych do Kanady przez osadników, a także płochaczy holenderskich i angielskich rudych psów wabiących. Zakłada się przy tym, że w żyłach rasy płynie również krew border collie, labradora, setera irlandzkiego oraz flat coated retrievera.

Nova scotia duck tolling retriever w dosłownym tłumaczeniu oznacza „aportera z Nowej Szkocji wabiącego kaczki”. Nazwa rasy zawiera więc w sobie nie tylko jej pochodzenie, ale i przeznaczenie. Zadaniem tollerów było specyficzne wabienie kaczek do brzegu, gdzie myśliwy oddawał strzał, a pies przynosił właścicielowi zdobycz. Z czasem jednak rasę zaczęto doceniać również za sympatyczne i czułe usposobienie, przez co tollery odnalazły się w roli psów rodzinnych.

Rejestracja rasy przez Kanadyjski Związek Kynologiczny nastąpiła w 1945 roku. Początkowo tollery spotykane były jedynie w swojej ojczyźnie, jednak z czasem rasa zyskała popularność również w innych rejonach świata. W Polsce retrievery z Nowej Szkocji pojawiły się po raz pierwszy w 2000 roku. I choć na chwilę obecną nie należą one do nadmiernie popularnych na terenie kraju, tak zainteresowanie rasą zdaje się nieustannie wzrastać.

Sprawdź: Pies myśliwski – co czyni psa dobrym towarzyszem polowania?

Retriever z Nowej Szkocji – charakter i usposobienie

Retrievery z Nowej Szkocji określane są jako psy inteligentne, czułe i wrażliwe. Zakłada się, iż do pełni szczęścia toller będzie potrzebował jedynie odpowiednich dawek ruchu, miłości oraz uwagi. Rasa przepada za spędzaniem czasu w towarzystwie swoich opiekunów, z którymi nawiązuje silną więź. Warto jednak zaznaczyć, że pies wymaga nie tylko stymulacji fizycznej, ale również intelektualnej. Długotrwała nuda i całkowity brak zajęć mogą bowiem sprawić, że toller zacznie wykazywać niszczycielskie skłonności.

Tym, co odróżnia rasę od pozostałych aporterów, jest zachowywanie pewnego dystansu w stosunku do obcych. Toller będzie więc wylewny i czuły głównie w towarzystwie domowników, z którymi najzwyczajniej czuje się swobodnie.

Należy pamiętać, że retrievery z Nowej Szkocji to psy wyhodowane do pomocy myśliwym. Z tego względu wymagają one odpowiedzialnych i stabilnych opiekunów, będących w stanie prawidłowo poprowadzić czworonogi.

Wychowanie i tresura

Toller to pies o dużej inteligencji, dzięki czemu jest on w stanie szybko nabywać nowe umiejętności. Rasa chętnie wykonuje również polecenia opiekunów, jednak nie przepada za monotonią. Długotrwałe powtarzanie tych samych czynności może więc sprawić, że retriever z Nowej Szkocji zacznie odczuwać nudę, tym samym znajdując sobie nieco bardziej pasjonujące zajęcie. Dlatego też w treningu warto postawić na urozmaicanie wszelkich ćwiczeń i zapewnianie pupilowi rozmaitych bodźców, czy też atrakcji. Pojedyncze sesje szkoleniowe powinny być przy tym stosunkowo krótkie, ale częstsze.

Wychowanie i tresurę czworonoga należy rozpocząć już od okresu szczenięcego. Całkowicie niewskazanym jest przy tym stosowanie wszelkich metod awersyjnych, wśród których wyróżnia się karanie zwierzęcia, czy też uciekanie się do przemocy w fizycznej lub psychicznej formie. Toller jest bowiem psem o dużej wrażliwości, przez co tego typu praktyki mogą wzbudzić w nim całkowity brak zaufania do człowieka, a także wycofanie ze wspólnych działań. O wiele lepszym rozwiązaniem okazują się więc pozytywne wzmocnienia w postaci nagród, pochwał i pieszczot. W tym celu warto zaopatrzyć się w jakościowe smakołyki, które będą stanowiły dodatkową motywację do pracy.

W opiece nad tollerem nie należy zapominać również o prawidłowej socjalizacji, którą warto wdrożyć możliwie najwcześniej. Zapoznawanie czworonoga z innymi zwierzętami, ludźmi, a także sytuacjami, okazuje się bowiem niezwykle istotne na dalszych etapach życia psa. Dzięki temu możliwe jest między innymi zapobieganie nadmiernej strachliwości zwierzęcia w kontakcie z danymi bodźcami.

Zabawki dla tollera

Toller, jak niemal każdy inny pies, z radością pożytkuje swój czas na rozmaite zabawy, szczególnie w towarzystwie ukochanych opiekunów. Dlatego też zdecydowanie warto zaopatrzyć się w wytrzymałe i dopasowane akcesoria, wśród których wyróżnia się między innymi piłki, gryzaki, zabawki sznurkowe, czy też frisbee.

Rasa wykazuje również zapotrzebowanie na stymulację intelektualną, przez co doskonałym wyborem dla retrievera z Nowej Szkocji okazują się zabawki interaktywne oraz Kongi. Tego typu produkty są bowiem w stanie zapewnić zwierzęciu rozrywkę, zachęcić je do zabawy i rozwijania własnych umiejętności, a także zająć uwagę nawet na stosunkowo długi czas oraz skutecznie wyciszyć w momentach nadmiernej ekscytacji.

Retriever z Nowej Szkocji – pielęgnacja

Pielęgnacja retrievera z Nowej Szkocji, choć nie należy do skomplikowanych, wymaga od właścicieli systematyczności i zaangażowania. Jej postawę stanowi regularne wyczesywanie sierści zwierzęcia, co powinno odbywać się średnio raz w tygodniu. Częstotliwość tego zabiegu należy zwiększyć w okresach linienia, gdy psiak intensywnie zrzuca swoją okrywę. W celu ułatwienia wyczesywania warto zaopatrzyć się w odpowiednią szczotkę.

Kąpiele należy wykonywać jedynie wówczas, gdy sierść i skóra tollera są widocznie zabrudzone. Rasa wykazuje ogromne zamiłowanie do wody, przez co chętnie wskakuje do napotkanej rzeczki lub interesującej kałuży, niezależnie od ich czystości. Wówczas wykąpanie psa może okazać się wręcz niezbędne, przez co opiekunowie powinni mieć „w pogotowiu” szampon.

Szczególnej uwagi będą wymagały uszy retrievera, których budowa sprawia, że stanowią wręcz idealne warunki do rozwoju rozmaitych infekcji. Warto więc zwracać uwagę na to, aby uszy tollera były czyste i suche. Ponadto wskazanym jest również bieżące monitorowanie stanu jamy ustnej pupila, a w razie konieczności także czyszczenie zębów. Kontrolować należy także oczy psa i długość jego pazurów.

Dieta i żywienie

Tollery niejednokrotnie określane są mianem łakomych, przez co opiekunowie powinni zadbać o zapewnienie zwierzęciu odpowiednio dopasowanej, a zarazem zbilansowanej diety, która utrzyma retrievera w dobrej formie.

Sposób żywienia tollera powinien zostać dopasowany do jego indywidualnych potrzeb, uwzględniając przy tym wiek czworonoga, stopień jego aktywności fizycznej, aktualną masę ciała, a także stan zdrowia. Właściciele psa mogą postawić zarówno na jakościową karmę komercyjną, która zagwarantuje zwierzęciu odpowiednią ilość wszystkich niezbędnych składników odżywczych, jak i samodzielne przygotowywanie posiłków pupila w oparciu o zasady diety BARF. W szczególności polecane są karmy odpowiednie dla psów ras średnich.

W celu dopasowania możliwie najlepszego pokarmu warto zasięgnąć porady u lekarza weterynarii lub psiego dietetyka, gdyż specjalista będzie w stanie doradzić nie tylko w kwestii konkretnej karmy, ale również odpowiednich porcji serwowanych posiłków.

Zobacz: BARF – surowa dieta dla psa i kota

Sklep Zoologiczny KrakVet.pl

Szeroki wybór wysokiej jakości karm dla retrieverów z Nowej Szkocji

Zdrowie i długość życia

Długość życia tollerów najczęściej mieści się w przedziale od 12 do 14 lat. Niestety, rasa jest podatna na poszczególne schorzenia, w tym również dziedziczne. Wśród często spotykanych dolegliwości wyróżnia się między innymi:

• Postępujący zanik siatkówki (PRA);
• Anomalię oczu collie (CEA);
• Dysplazję stawów biodrowych i łokciowych;
• Niedoczynność tarczycy;
• Dwurzędowość rzęs;
• Głuchotę;
• Zaćmę;
• Dysplazję siatkówki;
• Choroby autoimmunologiczne;
• Infekcje uszu;
• Uszkodzenia mechaniczne (np. zwichnięcia łap).

Obowiązkiem każdego opiekuna tollera jest odpowiednie zadbanie o stan zdrowia i samopoczucie swojego pupila. Dlatego też nie należy rezygnować z odbywania regularnych wizyt kontrolnych u lekarza weterynarii, a także bieżącego monitorowania wyglądu i zachowania czworonoga. Ponadto wszelkie niepokojące zmiany warto konsultować ze specjalistą, gdyż wczesne zdiagnozowanie choroby umożliwi wprowadzenie dopasowanego leczenia i zapewni zwierzęciu ulgę.

U kogo sprawdzi się rasa?

Pomimo wyjątkowo przyjaznego usposobienia, a także rozczulającego wyglądu, toller nie będzie psem dla każdego. Dotyczy to w szczególności osób nadmiernie zapracowanych, czy też takich, które większość swojego dnia spędzają poza domem. Rasa wymaga bowiem nie tylko odpowiednich dawek aktywności fizycznej, ale również czułości i uwagi. Ponadto długotrwała samotność i brak zajęć wywierają negatywny wpływ na dobrostan tych czworonogów.

Retriever z Nowej Szkocji nie zadowoli się krótkimi spacerami wokół bloku, choć odnajdzie się w mieszkaniach. Psiak z pewnością doceni jednak możliwość przebywania w domu z ogrodem, gdzie zyska okazję do swobodnych zabaw i szaleństw w celu rozładowania nadmiaru energii.

Jako pies posłuszny oraz inteligentny, toller sprawdzi się nawet w przypadku początkujących opiekunów. Rasa nie będzie natomiast dobrym wyborem dla osób, które preferują raczej spokojny i mało aktywny tryb życia.

Retriever z Nowej Szkocji a dzieci

W towarzystwie dzieci retrievery z Nowej Szkocji wykazują się cierpliwością i spokojem, jednak preferują one nieco starsze pociechy, które zostały nauczone prawidłowego obchodzenia się z psem. Każde zwierzę posiada bowiem pewne granice wytrzymałości, a ich naruszanie może skutkować utratą cierpliwości. Nie oznacza to jednak, że toller wykazuje skłonności do agresji. W momencie, gdy pies będzie miał dość wspólnych zabaw, przeważnie po prostu odejdzie w spokojniejsze, ustronne miejsce.

Retriever z Nowej Szkocji a inne zwierzęta domowe

Powszechnie przyjęło się uznawać, iż rasa nie przejawia jakichkolwiek problemów w kontakcie z innymi psami, czy też kotami. Kluczową rolę odgrywa w tej kwestii prawidłowa socjalizacja, która powinna mieć miejsce już od okresu szczenięcego. Dzięki temu w późniejszych latach psiak z powodzeniem odnajdzie się w towarzystwie innych zwierząt, niezależnie od ich gatunku.

Retriever z Nowej Szkocji – zalety i wady rasy

Zalety:

• Duża inteligencja i chęci do nabywania nowych umiejętności;
• Czułe, przyjazne i sympatyczne usposobienie;
• Oddany towarzysz całych rodzin.

Wady:

• Podatność na choroby, w tym genetyczne;
• Możliwa nadmierna wrażliwość i lękliwość;
• Wymaga dużych ilości aktywności fizycznej i odpowiedniej socjalizacji.

Retriever z Nowej Szkocji – ciekawostki

Tollery pierwotnie znane były jako „Little River Duck Dogs” lub „Yarmouth Tollers”. Ich hodowlę zapoczątkowano bowiem w społeczności Little River Harbour w hrabstwie Yarmouth (Nowa Szkocja).

Retrievery z Nowej Szkocji określane są jako najmniejsze i najdrobniejsze ze wszystkich uznanych przez FCI aporterów.

Rasa cechuje się niezwykle specyficznym tonem głosu, szczególnie w momencie podekscytowania. Wówczas szczekanie tollerów może przypominać pewnego rodzaju krzyk, gdyż przyjmuje wysoką i przenikliwą tonację.

Popularne imiona dla tollera

Imiona dla psa	Imiona dla suczki
Arlo, Toronto, Ares, Ringo, Newton, Tyson, Yoshi, Frodo, Karmel, Ninja, Taco, Morty, Elmo, Draco.	Misty, Kira, Zuri, Raja, Cardi, Delta, Tundra, Amber, Ruby, Dakota, Coco, Lola, Daisy, Luna, Zara.

Najczęściej zadawane pytania