Proszę Was napiszcie
Ja mam moją kotusię dopiero od miesiąca, mimo że kota chciałam mieć odkąd pamiętam
Niestety nie składało się, na drodze do realizacji marzenia co raz stawały jakieć przeszkody. Jak byłam dzieckiem była nią (przeszkodą
) moja Mama ( nota bene dziś właścicielka dwóch kotek - co za ironia prawda? ), potem wynajmowane mieszkanie i niechętny kotom właściciel. Potem gdy ten problem zniknął, pojawiły się dzieci, w tym jedno ciężko chore i problem kota zszedł na dalszy plan... w końcu przeszkody ustąpiły 
a ja na powrót zaczęłam myśleć o kotku. Gdy już zapadła decyzja na "tak" i że ma to być kocio rasowy, zasiadłam do fachowej literatury oraz internetu szukając odpowiadającej mi ( nam) pod względem charakteru i wyglądu rasy. Trochę mi zeszło, ale w końcu mój wybór padł na kota rosyjskiego niebieskiego (istne cudo). Znalazłam hodowlę, potem kocięta się urodziły, a ja pojechałam wybrać swoją wymarzoną koteczkę (koteczka- dlatego, że mam w domu w sumie czterech facetów i potrzebowałam żeńskiego pierwiastka ). Chciałam ją zarezewować i podpisać umowę wstępną. Tak też zrobiłam - wyszłam z hodowli po dwóch godzinach, mając zarezerwowaną koteczkę.......... tyle że zupełnie innej rasy ACL. Jest cudowna i nie oddałabym jej za 100 kotów rosyjskich Co nie znaczy, że nie sprawię jej takiego towarzystwa....
A jak było z Wami?
Pewnego pięknego dnia moja koleżanka z pracy zawiadomiła mnie, że jej kotka szczęśliwie urodziła trójkę kociąt i że rudy kocurek jest przeznaczony właśnie dla mnie. Pozwoliła mi jeszcze łaskawie pojechać na urlop a zaraz po powrocie musiałam się zgłosić z transporterem po maluszka. Jeszcze teraz pamiętam swoje przerażenie kiedy przyniosłam maleństwo do domu, to nadsłuchiwanie w nocy czy korzysta z kuwety, czy chrupie jedzonko, swoje obawy że coś będzie nie tak, że będzie tęsknił za mamą.... To było rok i osiem miesięcy temu, a ja mam wrażenie że Fiodorek jest ze mną od zawsze i już nie wyobrażam sobie jego nieobecności. Z psa tak do końca jeszcze się nie wyleczyłam, ale to może kiedyś, w bardzo odległej przyszłości 
Teraz jest czas FIODORKA 
zdrobnionym na Bubunia).Kotka-prezent chyba się zgubiła i szukała schronienia w naszym garażu.Zgubiła się albo została podrzucona bo mieszkamy w dość odludnym miejscu.Kotka okazała się ciężarna.Urodziła trzy śliczne koteczki-dwa dostały nowe domki,a trzeci,największy pieszczoch został z mamą i korzystał z tego przez rok 
Maksio był kotkiem rodowodowym więc sobie jedziłyśmy na wystawy kotek był zadowolonym reproduktorem. Jak każdy kotuch uwielbiał szalec, ale po pewnym czasie zabawy przerodziły się w agresję. Maks atakował nogi bez uprzedzenia wgryzając się w nie całą siłą (mam po nim pamiątkę na kostce 
) a dopiero początek i myślę, że będziesz jeszcze nie raz dopisywać ciąg dalszy do tego wątku 