Seiti pisze:Wczoraj Aronia zasuwał 10 km w jedną stronę po karmę dla kota
10 km cóż za poświęcenie u mnie by to nie przeszło sama ganiam do sklepów i w poszukiwaniu okazji cenowych 
to chyba będzie nasz znak rozpoznawczy. 
I pochwała dla suki - jest bardzo delikatna w podgryzaniu kocich udek. Widać, kto jest szefem. bardzo się cieszę, że została z Wami. Widać, że kot nie jest jakąś rewolucja ogromną życiową. Smutne, że niektóre przyszłe mamy wywalają swoje koty, bo ktos im coś powiedział, szczególnie jeśli ten ktoś to lekarz. A tu widać, że się da!Bez zdjęć nie uwierzęSeiti pisze:Nina rośnie i psoci. Pamiętacie narzekałam, że chuda itp., brzusio odzyskany.
Nina urosła i przytyła. Dzisiaj odpoczywała od miłości chłopaków.Seiti pisze: 09.09
Standard- krew, ciśnienie, wywiad. Musiałam strasznie wyglądać, bo lekarz pytał się czy ma mi podać leki uspokajające.
10.09
Obchód. Pani profesor zaleciła kolejne USG. Wody z 5 stały się 3,7. Rozmowa i badanie. Zalecono kroplówki 3 po 500 ml i jakieś leki. Uprzedzono mnie, że jak wody nie wzrosną to po prostu zakończą ciążę. Kontrolne USG 12.09.
11.09.
Nowa codzienność 2 razy KTG plus kroplówki i pękające żyły od wenflonów. Wieczorem wezwano mnie do dyżurki w celu podpisania dokumentów na operację, założono książeczkę dziecka. Wyszłam od nich zaryczana, to dopiero 32 tydzień...
12.09 (urodziny Sheny by były)
Wody wzrosły do 3,8. Na twarzy doktorowej konsternacja i dylemat. W myśl szekspirowskiego cytatu: ciąć czy nie ciąć, o to jest pytanie. Dyskutowali i postanowili się wstrzymać i dalej podawać kroplówki i monitorować stan dziecka. Ulga, niewyobrażalna ulga. Wieczorem się pochorowałam.Przeziębienie. Przeniesiono mnie do izolatki, gdzie już były dwie zasmarkane panie. Kazano zakupić leki, bo szpital nie posiada takowych.
13-14. 09.
Weekend minął dość spokojnie, ale w niedziele znowu stres, co pokaże poniedziałek.
15.09.
Wody po ciągłych kroplówkach wzrosły do 4,5 ! Profesor zadowolona, doktorowa również. Oprócz tego wlewałam w siebie 3 litry wody. Do tego EKG i internista. (lekarz był kardiologiem a badał moje przeziębienie)
16-17.09
Ciągle KTG i kroplówki, często jednocześnie. Kroplówki się skończyły i znowu KTG. Rodzinka postanowiła powmuszać we mnie jedzenie.
18.09
Wody cudownie wzrosły, było aż 7. Ucieszyłam się, ale lekarz od KTG chyba z czystej złośliwości postanowił zgasić moją radość, stwierdzeniem, że nadal jest za mało, że to nic nie daje itp.
19.09
Na obchodzie jedna pani doktor cieszyła się ze mną, że wzrosły. Podniosła mnie na duchu. Odstawiono kroplówki i zalecono jedno KTG dziennie.
20-21.09
Z duszą na ramieniu wyczekiwałam dzisiejszego dnia, pełna obaw, że piję za mało i wody spadną.
Dzień dzisiejszy- wody wzrosły do 8, dziecko waży 2360 g i wszystko odpowiada 34 tyg.. Gdy profesor zapytała się czy chce wyjść tak się ucieszyłam, że rzuciła, żebym się uspokoiła bo zaraz im tu skurczy dostanę.
Czemu zmalały? Nie wiem, na pewno nie wyciekły. Sprawdzono.
Wnioski:
1. Jedzenie- po 2 tyg tak mi zbrzydło, że chyba przejdę na czerpanie energii z kosmosu. Kotlet raz normalny, inny razem zero przypraw, nawet soli. Hitem był kotlet z... jajka. Białego sera nie tknę przez najbliższy czas.
2. Personel zawsze może o tobie zapomnieć. Godzina pod KTG czy zapomnienie podania leków, cóż.
3. To, że leżysz w szpitalu nie oznacza, że jak się tam przeziębisz to dostaniesz leki. Nie, leki we własnym zakresie.
4. Bez pytań nic nie wiesz, nawet co ci podają za lekarstwa.
Cudem się udało i uniknęłam cięcia a dziecko przedwczesnego powitania świata.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 23 gości
