Coniqu pytasz czy daje radę? A mam wyjście
? Życie jakoś toczy się dalej ale jak wiadomo już nigdy nie będzie tak samo. Tęsknie bardzo za tym co było. Wspominam i myślę o Leo. Moje myślenie zazwyczaj kończy się na tym ,że chciałabym wrócić do tamtych chwil kiedy był ze mną , coś zmienić , zrobić inaczej żeby dalej ze mną był
Dni jakoś szybciej biegną ,bo mam więcej obowiązków.. W końcu mam dwoje dzieci heh.. córka 4 miesiące i sunia 5 miesięcy.. Mimo to i tak momentami jest smutniej i nie cieszy mnie prawie nic. No cóż musze uczyć się żyć na nowo w nowej rzeczywistości.. Wiem ,że ta straszna tęsknota już zawsze ze mną pozostanie ale może po jakimś czasie mimo ,że będzie bolało tak samo to będzie mi łatwiej ten ból znosić.. Leo zawsze będzie tą jedyną miłością mojego życia i to jego zawsze będę najbardziej kochała i wspominała ale wierze w to,że sunie też pokocham równie mocno za jakiś czas.. Trzymajcie się dziewczyny, w końcu jakoś musimy dać radę i żyć dalej , bo czasu i tak nie cofniemy a ciągłe życie w smutku i rozpaczy też nie jest dobre
ja z Polski pochodze z lubuskiego..ale od 13 lat mieszkam w DE.
, bo cała moja rodzina daleko ode mnie a rodzeństwo to już wgle za granicą od kilku lat.. Powiem Wam ,że czasami chciałabym być mniej wrażliwa i się niczym nie przejmować..
Ilonas, a Ty nie myślałaś o nowym piesku? Nie chodzi o to, żeby nowy pies zastąpił nam tego, który odszedł bo to jest niemożliwe. W moim przypadku chodzi o wypełnienie tej emocjonalnej pustki, która pozostała po odejściu Soni... a Sonię mam i zawsze będę miała w sercu, teraz Jej miejsce jest właśnie tam... Coniqu, dużo zdrówka życzę!