Ewa73 trzymaj się dziewczyno, bardzo Ci współczuję. Te pierwsze dni po stracie pieska są okropne i ciągną się w nieskończoność. U mnie już prawie 8 miesięcy minęło, mam innego psiaka i życie toczy się dalej, ale wciąż nie ma dnia, żebym o moim ukochanym Westonku nie pomyślała choć przez chwilę. Łzy ...

No i właśnie tak, my po przejściach z naszymi kochanymi psiakami będziemy się teraz cieszyć i martwić na przemian. W każdym razie na pewno będziemy bardziej czujni. Ja za dwa miesiące będę sterylizować moją sunię, żeby jej oszczędzić niepotrzebnych chorób i od razu zrobię jej badania krwi. Wiem już,...

Będziemy płakać jeszcze nieraz, też mam takie momenty okropnej tęsknoty. Nie sądziłam nawet, że to będzie tak długo trwało, ale z drugiej strony oznacza to chyba, że naprawdę kochałam to moje maleństwo. Teraz mam Tośkę, ma dopiero 7 miesięcy, a ja już jestem przerażona co by było gdyby...masakra.

U mnie właśnie minęło 5 miesięcy. Tęsknię, ale nie tak boleśnie jak wcześniej. Na co dzień jest ok. czasem tylko przychodzi taki moment, że łzy same napływają do oczu. Rozumiem cię boguś, facetowi nie wypada rozczulać się nad psem, chłopaki przecież nie płaczą. Bzdury. Każdy ma prawo płakać. Pozdraw...

Kathrine to możemy sobie ręce podać, skoro mamy podobne odczucia. Tak to już jest, że zawsze coś nam będzie przypominać o tych naszych kochanych pieskach, ale te wspomnienia kiedyś zbledną, będzie łatwiej, chociaż nie wiem czy tego bym chciała, ale wiem, że tak będzie, bo traciłam już zwierzęta. SoN...

U mnie to już ponad cztery miesiące. Dzisiaj miałam taki moment, byłam w sklepie, stałam w kolejce do kasy i w tle leciała muzyka, i nagle nie wiedzieć dlaczego przed oczami zobaczyłam Westonka. Taka mnie ogarnęła tęsknota, że masakra, pomyślałam jak bardzo chciałabym, żeby był na tym świecie. Potem...

Prawda jest taka, że bez Tośki byłoby ciężko, może nadal wyłabym do księżyca za Westonkiem. Ja tak jak Katherine wolałabym czasami nie mieć tej wrażliwości, pewnie łatwiej byłoby żyć, ale cóż, taka już jestem, że cierpienie zwierząt boli mnie bardziej niż cierpienie ludzi i niech sobie każdy myśli o...

SoNancy, zobaczysz jak wszystko się zmieni kiedy nowa sunia już będzie w twoim domu. Trudno w to uwierzyć, ale tak będzie, zaczniesz żyć na nowo, trudno to opisać, trzeba tego doświadczyć

Witajcie dziewczyny, trochę mnie tu nie było. Katherine i Coniqu, dajcie sobie czas z nowymi psiakami, ja potrzebowałam trzech miesięcy, żeby zakochać się w Tosi, zdałam sobię sprawę z tej miłości któregoś dnia, dosłownie parę dni temu, a mimo tego to już nie jest to samo co z Westonkiem, bo on cały...

Odzywam się tu raczej po raz ostatni, bo za każdym razem kiedy wchodzę na forum to nie mogę znaleźć tematu przez ten ciągły spam, szkoda, ale cóż zrobić. Chciałabym wam wszystkim życzyć w miarę wesołych i spokojnych świąt, oczywiście na ile to możliwe. Tym które nadal nie pogodziły się ze stratą prz...

Ps. Również uważam, że trzeba dać szansę nowej istocie w naszym życiu, a przede wszystkim dać szansę sobie, ale rozumiem, że każdy ma inne podejście do tej kwestii.

Nusia13, bardzo się cieszę, że zdecydowaliście się na adopcję suni. Mam nadzieję, że będzie się zdrowo chować i da wam mnóstwo radości, tak jak nam daje mała Tosia. Łatwiej się pozbierać po stracie, kiedy mała kruszynka zawita w domu.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie.

Rozumiem Coniqu Twoje przywiązanie do rasy. Mój piesiu był kupiony na jakiejś giełdzie, prosto z samochodu, kiedy miał 6 tygodni, mogłaby to być jakakolwiek rasa, padło na niego. Śliczny, malutki sznaucerek miniaturka. Pomimo, że nie pochodził z wypasionej hodowli, nigdy nie było z nim żadnych probl...

Coniqu, mój piesiu chorował na niewydolność nerek, a dodatkowo zdiagnozowano guz na trzustce i guz jądra. Był bez szans. Miał 14 lat więc chociaż trochę pożył. Ja się na nowego piesia zdecydowałam po dwóch tygodniach, chociaż bez przekonania, ale nie szukałam takiego samego. Tobie i maluchowi życzę ...

Coniqu, tak bardzo mi przykro, piesiu był taki młodziutki. Wiem jak to jest poddać eutanazji swojego pieska, też musiałam to zrobić. I wiesz co, to dobrze, że nie pozwoliłaś mu się męczyć dłużej wiedząc, że i tak mu nie pomożesz. Ja też nie zwlekałam długo, kiedy z pieskiem było źle, a choroba i tak...