Lęk przed spacerami

[viizii]

Witam, mam poważny problem i mam nadzieję, żę ktoś z tutaj obecnych będzie w stanie mi pomóc.

Ale od początku. Na początku wakacji odeszła od nas 15 letnia suczka jamnika. W domu było strasznie pusto więc znaleźliśmy w internecie ogłoszenie z prywatnej hodowli. Adoptowaliśmy szczeniaczka jamnika długowłosego króliczego.
W miarę szybko zaakceptował nasze mieszkanie i już nie boi się samemu po nim chodzić. Miesiąc temu po szczepieniach zaczęliśmy wychodzić z nim na spacery. Mimo 3-4 wycieczek dziennie, wciąż panicznie boi się ludzi, rowerów, innych psów, dosłownie wszystkiego, nie chcę iść, zapiera się o ziemie, szarpie w stronę domu, wspina się na nogi, chcę na ręce, ciągle się trzęsie.

Próbowaliśmy nagradzać go smakołykami, zająć zabawką, nic nie skutkuje.

Dzisiaj na innym forum wyczytałem że branie na ręce i nagradzanie gdy zachowuje się w ten sposób jest jedynie utwierdzaniem go w lęku, wyszedłem z nim i pozwoliłem aby próbował się poszarpać, może zrozumie że nic to nie da i będzie szedł za mną, bez wołania. Niestety, po około 15 minutach stania w miejscu zaczął przeraźliwie skomleć i piszczeć, nie dało się kontynuować spaceru, mimo to mam wrażenie że jego strach wygrał i nauczył się że skomleniem może wywalczyć powrót do domu.

Zostaje jeszcze wizyta u psiego behawiorysty.
Ale najpierw chciałbym spytać, czy ktoś z was kiedykolwiek spotkał się z takim przypadkiem? jak temu zaradzić? jak sprawić aby spacery były frajdą zarówno dla mnie jak i dla niego.

Pozdrawiam.

[April]

tak, to racja, że branie psa na ręce i nagradzanie jest w tym przypadku NAJGORSZYM co możecie zrobić w kierunku przyzwyczajenia psa do spacerów. dostając nagrodę pies utwierdza się w przekonaniu, że bojąc się spacerów robi dobrze, zostaje za takie zachowanie pochwalony(branie na ręce) i dostaje nagrodę. trzeba to zrobić trochę inaczej, czyli stopniowo, bardzo powoli przyzwyczajać psiaka do pobytu poza domem, powolutku oswajać go z różnymi bodźcami, np. samochody czy duże skupiska ludzi. stopniowo trzeba z nim wychodzić za każdym razem trochę dalej od domu, a gdy idzie sam i nie przejawia oporu - wtedy dopiero dać nagrodę i pochwalić. pies wtedy zacznie kojarzyć spacery z przyjemnością, a nie strachem. i powtarzam jeszcze raz - trzeba psa przyzwyczajać stopniowo, bo wyciągnięcie go na dłuugi spacer za pierwszym razem i jeszcze przy tym, jak się szarpie, nie pomoże... behawiorysta nie zrobi nic więcej, niż możecie zrobić sami, trzeba tylko trochę cierpliwości i zrozumienia dla psiaczka, dla którego świat jest teraz przecież taki wielki i nieznany:)