Z Waszych starych postów dowiedziałam się o zespole falującej skóry u kotów i wszystko wskazuje na to, że mój kot właśnie na to cierpi. Ale to naprawdę cierpi
(( Kot, który uwielbia się pieścić i bawić, od tygodnia siedzi na szafie i nie pozwla się stamtąd zabrać. Można go tylko głaskać i wtedy jest w miarę zadowolony. O dziwo ma apetyt! Schodzi z szafy średnio dwa na dobę, robi parę kroków i nagle zaczyna biegać na oślep jak oszalały i z w ułamku sekundy z powrotem jest na szafie Pobiegłam do weterynarza, zrobiłam badania krwi. Wszystko ponoć jest w normie i weterynarz nie wie, co może być kotu. Stwierdził, że prawdopodobnie czegoś się przestraszył... Dodam, że u mnie w domu NIC się nie zmieniło i kot nie miał absolutnie żadnego powodu do stresu, a poza tym przecież chyba nie boi się non stop przez tydzień! Zasugerowałam, że może to być wspomniana falująca skóra, ale wet stwierdził, że to nie to (nie wiem, dlaczego był tego taki pewien). Kot dostał syrop uspokajający, ale nic się nie zmieniło.
Dziś kupiłam feromony szczęścia i zauważyłam pozytywną zmianę. Kot "zszedł na ziemię" i spędził na niej znacznie więcej czasu niż przez ostatnie dni. I dopiero teraz mogłam wyraźnie zauważyć, że ma dosyć silne "drgawki" tylnej części grzbietu i ogona (a także uszu). To powtarzało się co kilkanaście minut i kot strasznie się wtedy denerwował, zaczynał biegać tam i z powrotem, gwałtownie się lizać.
Od dwóch dni próbuję go złapać i pójść do innego weterynarza, ale nie jest to proste... Boję się jednak, że kolejny lekarz uzna, że ta falująca skóra to mój wymysł i każe mu aplikować nervosol czy coś.
Czy ktoś z Was może mi powiedzieć, jaka może być inna prawdopodobna przyczyna takiego zachowania? Nie wiem, w którym kierunku myśleć i nie wiem też, kiedy uda mi sie kota spacyfikować i dowieźć do weterynarza.
Kot jest odrobaczony (pół roku temu), zaszczepiony, niewychodzący, wykastrowany. Raczej się nie nudzi - w domu jest kotka, z którą bardzo się kochają, a ja też poświęcam mu sporo czasu. Nie wiem, jak mu pomóc...
Moje stare posty pewnie czytałaś bo to chyba ja zakładałam jeden z wątków o falującej skórze, a w innym na ten temat trochę pisałam. 
. Wiesz więc jakie mogą być główne przyczyny tych ataków. Ja tak naprawdę do dzisiaj nie doszłam, co je wywołuje u mojego kota. Już nawet zastanawiałam się nad zmianami ciśnienia atmosferycznego i fazami księżyca. Sytuacje stresujące (hałas, obcy w domu, wizyta u weta itp.) wykluczyłam, bo kot potrafi głęboko spać, nagle się budzi no i zaczyna się. Czyli czynniki zewnętrzne w tym wypadku odpadają. Robaczyce też. Najbardziej skłaniam się ku jakimś mikroatakom padaczkowym. Przed samym atakiem mój kot nagle staje się apatyczny, sztywnieje, przywiera do podłoża z łapkami podwiniętymi pod spód i patrzy zupełnie nieobecnym wzrokiem przed siebie. Później zaczyna się atak. W przypadku mojego futrzaka najskuteczniejsze okazuje się złapanie kota (na szczęście biega wtedy w parterze) i ścisłe opatulenie go włącznie z uszkami w jakiś gruby koc albo kołdrę, mocne przytulenie do siebie, głaskanie po głowie i uspokajanie z godzinkę albo dwie. Najczęściej tak przechodzi - bez tego trwa nawet kilkanaście godzin. Możesz tego spróbować, o ile uda Ci się kota złapać. 
. Chociaż po cichu liczę, że może nie będą mi już potrzebne 
) no i po paru dniach fochy się skończyły i zaczęła mruczeć i falowanie skóry minęło, uff. Teraz wiem że jak przyjdzie do mnie kolejny kot muszę jej poświęcić dużo uwagi i uczucia. Pozdrawiam
ale lepsze to niz pojezony miauczacy kot goniacy po domu i probujacy "samoskonsumowania" przez zamycie sie na smierc. Kazdemu kto ma ten problem szczeze wspołczuje to naprawde okropne patrzec jak futro sie meczy a my nie umiemy mu pomoc a weterynarze zywcem nie wiedza co robic. ATA ma racje czulosc, cierpliwosc , tulenie i głaskanie niemalze na siłe daje dobre rezultaty ale trzeba czasu. pozdrawiam Ewa