We wtorek, 12 czerwca o 4 nad ranem moja kotka zaczęła się kocić. Poród przebiegł bez najmniejszych problemów. Był to jej pierwszy miot, a mimo to poradziła sobie jak prawdziwa profesjonalistka. Urodziła dwa zdrowo wyglądające kociątka, piszczące, ruchliwe, oba po chwili leżały przyssane do sutków swojej młodej mamy. Od początku wydawało mi się, że jeden z kociaków jest odrobinę większy od drugiego - uznałam, że to normalne, a i weterynarz nie zasygnalizował żeby było się czym martwić. Dzisiaj jednak kociaki mają już 5 dni i o ile jeden wygląda jak mała, pulchna kuleczka, drugi jakby w ogóle nie urósł. Martwię się tym przeokropnie, żeby nie powiedzieć, że odchodzę od zmysłów. Wczoraj ważyłam oba kociaki - większy ważył 120 g, mniejszy 80 g. Dzisiaj - odpowiednio 130 i 80. Praktycznie nie odstępuję na krok ich legowiska, staram się dopilnować żeby ten mniejszy ssał co 1-1,5 godziny, pomagam jeśli ma problemy ze znalezieniem sutka - choć sam radzi sobie całkiem nieźle... W porównaniu z drugim jest taki wątły.. Jutro jestem umówiona z weterynarzem, który powiedział, że po prostu jeden może być słabszy i tyle, ale chce obejrzeć kociaki.
Nie wiem co o tym wszystkim myśleć i boję się o życie tego maleństwa
I że mama jednak go myje