Dardamell pisze:Japanisze, u mojej łajzy pomogło. Jak nie chciała jeść bo nie podobalo się jej to co ma w misce, wystarczyło włożyć rękę do miski wziąć garstkę dać jej pod ryj i po chwili już sama z miski jadła.
Oczywiście, że zje i w tym sensie pomoże, ale jest to działanie doraźne i na dłuższą metę szkodliwe. U Twojego psa nie zaszkodziło, jadł sam z miski, ale 99% psów zacznie wymyślać jeszcze bardziej
Dlatego nie jest to dobra rada i raczej bym tak ludziom nie polecała na Twoim miejscu robić, bo problem się zapętla.
Sama kiedyś nie wierzyłam, że problemy z jedzeniem powoduję ja, bo za bardzo mi zależy i panikuję jak zostawi 3 krokiety w misce, albo nie zje jakiegoś posiłku. Ile to ja się nie nawymądrzałam, że mam wyjątkowego psa i on NAPRAWDĘ nie chce jeść. Nie mam problemu, by się do tej mojej głupotki przyznać, każdy z nas całe życie uczy się na błędach
Najważniejsze to zachować dystans do problemu i nie przejmować się tak - ja z karmienia nie robię teraz żadnej szopki (tak, jak to robiłam kiedyś
) - po prostu stawiam i jak jedzą to OK, jak nie jedzą to też OK, zabieram michy i bez zbędnego biadolenia i wielkich przemyśleń zajmuję się dalej swoim życiem. Nie rozdrapuję tego - DYSTANS! Im więcej nerwów, niepewności, jakichś wielkich oczekiwań i wahania (zje, nie zje - no zje czy nie, ciekawe czy zje, no proszę niech zje, k.... no nie zjadł itd. - to wszystko dzieje się w naszej głowie, ale nie myślmy, że pies tego nie widzi
jesteśmy transparentni przy tym dla psa jak meduza
).
Psy nie są głupie, znają nas doskonale, często lepiej niż my sami siebie, widzą wszystkie nasze emocje - widzą, kiedy nam na czymś zależy, kiedy się denerwujemy, niepokoimy. A im bardziej wredny i inteligentny pies tym lepiej będzie potrafił to wykorzystać.
U mnie role się odwróciły - skoro one wiedzą, że mi nie zależy (oczywiście na niby, wiadomo, że chcę dla nich jak najlepiej!) to teraz same za mną chodzą i przypominają mi, że przecież już po 17, czas na michę
Tym podejściem niejadkowi (!!!) mogę dać rano surowe żwacze albo jakieś inne jej ulubione jedzenie, a na kolację wieczorem zje ze smakiem suchą karmę. A nawet jeśli się zdarzy, że nie zje, to zabieram michę (bez zbędnych emocji - rozczarowania czy złości, jak gdyby nigdy nic, jak gdyby ta pełna michą, którą zabieram była pusta i wylizana do samego dna) i rano dopiero daję suchą karmę (absolutnie nic lepszego od tego, czego nie zjadła!).
Jak ktoś to zrobi dobrze - z takim nastawieniem (!) i z żelazną konsekwencją, to naprawdę mało prawdopodobne, by zdrowy pies nie zaczął jeść.
Co ciekawe - gdy karmi je ktoś inny niż ja to często zdarza im się nie zjeść w ogóle lub część zostawiają (szczególnie suka - niejadek ma taką tendencję)- po prostu próbują tego kogoś i czekają aż do michy wpadnie coś smaczniejszego
A jakie macie opinie o karmie Kronch? i czy Markus-Muhle można karmić młode ( 9-mcy ) psy?
Odkąd przestałem dosmaczać suchą karmę puszkami psina trochę grymasi. Raz jak nie jadła cały dzień, to karmiłem ją z ręki i od tamtej pory jak ma fochy to tak ją karmię, wszystko zjada ze smakiem. Może nie jest to najlepszy sposób, ale chyba lepszy niż mieszanie suchego z puszką 
ale jak już brakuje sposobów to co komu szkodzi spróbować to wszystko po prostu olać i przestać się przejmować 
