Trauma po stracie królika

[marysia1951]

Przeczytałam bardzo dokładnie tekst "rhodesian",ale choc króliczki mam od zawsze z taką sytuacją się nie spotkałam. Moje maluchy też mieszkają w domu,ale latem po kilka godzin przebywają na wybiegu. Ja podejrzewam, że króliś musiał stoczyc walkę z jakimś drapieżnikiem. Mógł to być szczur, kuna i niekoniecznie kot.Jeśli stracił pazurki, walka musiała być ostra. A nie był pogryziony? Uciekł "pod namiocik". Bo się bał.Wiem, ze zwierzątka bardzo zal,ale czasu się nie cofnie.Na króliki trzeba bardzo uwazać, gdyż mają wielu wrogów. Nawet ptaki drapiezne są poważnym zagrożeniem dla nich.Zastanawia mnie fakt; jeśli maluch przezył tę walkę, to co było powodem śmierci zwierzaczka? Moze miał uszkodzone narządy wewnętrzne?

[rhodesian]

no właśnie oprócz pazurków nie miał żadnych innych obrażeń, obejrzałam go całego dokładnie, był czysty, zero jakiś zadrapań,ubytku w futerku, a łatwo byłoby zauważyć ponieważ 80% jego futerka było białe, z udarem też raczej niemożliwe, ponieważ tego dnia słońce kiepsko świeciło, nie było super ciepło

[rhodesian]

najbardziej zawiniłam ja jako osoba odpowiedzialna za zwierzaka, po pierwsze zostawiłam go samego, po drugie naiwnie stwierdziłam, że nie jest potrzebna interwencja weterynaryjna, ech niestety Marysia1951 ma rację, czasu się nie cofnie:/

[marysia1951]

Nie obwiniaj sie. Zapewniłaś zwierzakowi idealne warunki. Przecież gdybyś cokolwiek przeczuwała nie wypuszczałabyś go z klatki, a na pewno zabrałabyś go do domu, prawda? Nikt nie jest w stanie przewidziec wszystkiego.Żal zwierzaczka,ale musisz to jakoś przetrwac.Weterynarz nie pomógłby Ci, więc nie zadręczaj się. Opiekuj się Grubaską, bo króliczka, niestety, pożegnałaś na zawsze. Jeśli kochasz zwierzaki i opiekujesz sie nimi to jeszcze nie jeden raz będziesz cierpieć. A wiem to z własnego doświadczenia.Pozdrawiam serdecznie.

[aga1111]

Kolejny rok i znowu tu jestem. Niektórzy pomyślą, że coś ze mną nie tak. Coż.... może, ale kochałam przez 8 lat te moje wąsate biedactwo miłością bezwarunkową i nie jestem w stanie o nim zapomnieć. Jeszcze nie. Może nigdy. Wyrzuty sumienia nie minęły do dziś. Jechałam 150 km do profesjonalisty, a Kakuś był przerażony i jego biedne serduszko nie wytrzymało narkozy. Szczoteczka do czesania, cążki do obcinania pazurków, miseczka.... wszystko tu nadal jest. Tylko Ciebie tu nie ma. Niby wiem, a ostatnio w sklepie było taka świeża sałata i kalarepa... złapałam się na tym, że przez chwilę pomyślałam.... muszę kupić dla Ciebie.
Dziękuję wszystkim, którzy mnie wsparli dobrym słowem.

[Gość]

współczuję kiedy odszedło moje ukochane zwierzątko (żyło tylko 3 lata), zmarło zanim ledwie się do niego przywiązałam, także nie było mi łatwo ale pozbierałam się po pół roku i zdecydowałam się na inne zwierzę, czyli psa, który dożywa nawet ponad 10 lat.

[baratjons]

Bardzo mi przykro. Wiem co czujesz i jak to jest. Czasu już niestety nie cofniesz. Pozdrawiam.