Tak czy inaczej bardzo mi przykro widząc twoje cierpienie. Ja też przez chwile po śmierci mojej Tory zastanawiałam się czy wzięcie kolejnego psa- dość w sumie szybko, nie jest zdradą. Ale to takie małostkowe myślenie. Wyrwałam je z serca z korzeniami bo to chwast duchowy.
Już wkrótce pełnia, czas który szczególnie ciężko przeżywałyśmy i zawsze będzie mi o niej przypominać. Patrzę więc dziś w niebo i czuję łzy, które pojawiły się nie wiadomo skąd ale na mojej kanapie śpi mała suczka-niczemu nie winna, która tak bardzo chce być czyjaś. Już się cieszy na mój widok, już drepcze za mną krok w krok. Jest duchową siostrą Tory i nie zajmuje jej miejsca, ma swoje, całkiem osobne w moim sercu tak jak wszystkie inne zwierzęta, które w życiu spotkałam. Pamiętam każde z nich
Mario naprawdę nowa koteczka pojawiła się 6 grudnia? Kto chce niech powie przypadek, ja wole wierzyć ,że to rzeczywiście znak. Tak bardzo cierpiałaś po śmierci Katki. Nowy kotek będzie jutro z samego rana. Trzymaj kciuki bo Inka już robi się pomału zazdrosna ale reaguje na „konstruktywną” krytykę więc ufam, że będzie dobrze. I powodzenia w remoncie.
Hektor kochana, mi też ani razu Tora się nie przyśniła, a prawie co noc śnią mi się psy, dziwne .Ale czekam cierpliwie, może jednak wróci by się pożegnać- ach nie chcę o tym myśleć.
Hektor chyba jeszcze za wcześnie na wolontariat-jesteś zbyt wrażliwa i zrobisz sobie krzywdę. Ciesz się dożkami.
Moja Tora też była z hodowli, jej siostra z miotu trafiła dużo gorzej od niej, sprzedana gdzieś do rezydencji pod Warszawą,leżała i zdobiła posesję aż się właścicielowi znudziła i oddał ja hodowczyni. Dobrze,że oddał a nie wyrzucił.Szukaliśmy potem nowego domu dla niej.To,że ktoś kupuje psa nie znaczy,że będzie dobrym właścicielem, to samo jeśli bierze się ze schroniska- mnóstwo psów wraca bo "właściciel" po paru dniach czy miesiącach jednak się rozmyślił. Kiedyś chłopak,który przez miesiąc odwiedzał pewnego uroczego pitbula w schronisku(wymagano,żeby się najpierw zaprzyjaźnili zanim go zabierze), uśpił go prawie natychmiast jak go w końcu zabrał.Bo warknął.Wiedział,że może zwrócić do schroniska ale po co, lepiej zabić. 
Strasznie nad tym pitbulem płakaliśmy, to był kochany pies.
Bo Inka spoko,owszem trochę się zdenerwowała kiedy kociak próbował od razu się z nią witać ale ona kochane stworzenie reaguje od razu na komendę"zostaw" A kotka ignoruje mnie totalnie.
Ech
Starsza kotka okropnie obrażona, właśnie to słowo doskonale oddaje jej zachowanie -nie pozwala się mi dotknąć i patrzy z wyrzutem. Nie sądziłam,że koty maja takie skomplikowane uczucia. 